+++ خدایا کمکم کن +++

هو الرفیق........

سلام به خدای مهربونم........... بهترین رفیق و همراه.........

دلم گرفته............حالم خیلی بده............

اونقدر گرفته که دارم گریه میکنم......................

دلم از نارفیقی مردم این زمونه گرفته..........

راستی چرا اینقدر دل شکستن برامون راحت و عادی شده............

به خدا که این کار هنوزم برام خیییییییییییییییلی سخته..............

کاش آروم میشدم ............

داشتم به خدا میگفتم که خودت منو آروم کن......... من خسته و رنجورم از این عادت مردم............

ماجرا مربوط به حدود ١٠ ماهه...................

به یکی از اون افرادی که خودشونو دوست من میدونن و من رو هم دوست واقعی خودشون میدونن......

کلاس پنجم دبستان با هم همکلاسی بودیم.................

توی دانشگاه هم دانشگاهی بودیم...............

و توی خوابگاه هم اطاقی...............

منو دوست واقعی و خوب خودش میدونه...................

هر وقت هر کاری داشت بهم میگفت................

هر مشکلی...............

هر وقت که فکر میکرد میتونم کاری براش بکنم بهم خبر میداد و من بی دریغ براش انجام میدادم............

خدا خودش شاهده که الانم هیییییییییچ منتی ندارم................

١٠ ماه پیش که میخواست نامزد کنه حدود ٢ ماه یارش بودم ...........

توی آسونیا و سختیای راهش................

کمک؛ راهنمایی؛ دلسوزی؛ دلداری(وقتی که نامزدیش بهم خورده بود در مرحله ی اول)...........

اما نیدونم چی شد که از فردای جشن نامزدیش دیگه فراموشم کرد........

فردا شب عروسیشه و در تمام این ١٠ ماه نامزدیش، فقط وقتی کار واجبی داشت بهم زنگ میزد.......

اصلا خبرم نکرد که ٣ هفته بعد نامزدیش عقدشه................

و برای عروسی فردا شبش هم، امروز صبح ساعت ١٠ زنگ زد و خبرم  کرد.............

نمیتونم بپذیرم این رسم رفاقته...........

نمیتونم قبول کنم که اینجوری باید رفاقت کرد...........

دلم گرفته از تمام کسایی که اینجوری جواب لحظات پرتب و تاب رفاقتو میدن...........

چون من با تمام وجودم معرفت خرج رفاقت میکنم و بی معرفتی در مرام من یعنی ناجوانمردی............

تازه هنوزم هندونه زیر بغلم میذاره..............

شما بگید چطوری باید با این جور آدما رفتار کرد.............

چطوری باید دل شکستمو آروم کنم................

همسرم میگه: من شاهد بودم که شما توی رفاقت با دوستات چیزی کم نذاشتی که هیچ.........

کارایی رو کردی که این دوره زمونه توی رفاقت هیچکسی نیست..............

یعنی حتی از آرامش خودتم بگذری به خاطر رفاقت..............( خدا میدونه)

دلم خییییییییییییییییییییییییلییییییییییییییییییی گرفته از این زمونه.................

بییاییم اینجوری نباشیم.............. که دنیا خیییییییییییییلی زود میگذره................

خدایاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا...............................

آرومم کن.......................................

الها تنها آرامش دهنده ی واقعی هر بنده تویی......

الها تنها تو را میخوانم ................

الها تنها تو در این وانفسای سخت زمانه یاریم کن................

که تویی تنها معبودم............